Czy w świecie współczesnym - świecie wielości i różnorodności dyskursów funkcjonujących w przestrzeni publicznej - dyskurs religijny staje się jednym z wielu, pozbawionym wszelkiej swoistości? Czy w sferze pluralistycznego współistnienia rozmaitych dyskursów religijnych można uprzywilejować jeden z nich - ten, który jest naszym własnym: poprzez narodzenie, wychowanie, przynależność kulturową?
Co począć z przypadkowością takiego osobistego zakorzenienia w pewnej odmianie dyskursu religii - czy jest ono wciąż racjonalne? Prezentowane teksty podejmują te i podobne pytania poprzez rozmyślanie, kolejno, nad świadectwem jako interpretacją, nad związkiem filozoficznej teorii interpretacji z hermeneutyką biblijną, i wreszcie nad pierwotnym dyskursem interpretującym doświadczenie wiary.