W tekście opisano, biorąc pod uwagę rozwój dziecka i jego odbiór świata, co to znaczy umrzeć, bez metafor i dwuznaczności typu: odszedł czy zasnął. Szeroko rozumiana pamięć o zmarłym oraz tak zwany pierwiastek życia określono w tekście słowem DUSZA, która nie ma tu wymiaru religijnego. Jest określeniem i zobrazowaniem umożliwiającym zrozumienie oraz nazwanie owej abstrakcji dla dziecka. Również konkret i jednoznaczność odbioru słowa niebo i chmury poprzez obraz na etapie przedszkolnym i wczesnoszkolnym umożliwiają dziecku łatwiejsze przejście przez ból i cierpienie po utracie osoby czy zwierzęcia.

Tekst książki jest uniwersalny dla dzieci żyjących w rodzinach wierzących i agnostycznych czy ateistycznych, gdyż jest dostosowany do ich możliwości odbioru świata i poradzenia sobie ze stratą czy zrozumieniem śmierci.